Lekker skiën in Meribel-Mottaret

Een skiweekje zien we ieder jaar weer met plezier tegemoet komen, alleen is het altijd weer de vraag met wie we gaan. Skiën is namelijk niet iets dat je met z’n tweetjes gaat doen, en deze keer gingen we met Bart, Evelyne en haar zus Sarah. Via Evelyne hadden we een mooi appartementje kunnen regelen, vlak aan de pistes. Voor Bart was het extra spannend daar hij nog nooit op de laten gestaan had. Natuurlijk zou dat voor ons ook voor enige hilariteit zorgen.

We kwamen een half uurtje voor hen aan in Meribel-Mottaret en we konden dus al even door het dorp wandelen. Heel veel zouden we van dit dorp niet meer zien daar we de meeste avonden gewoon gezellig op ons appartementje zouden doorbrengen met spelletjes en de nodige alcohol.

  Ons appartementje bestond uit twee verdiepingen met op de bovenste verdieping een badkamer, zonder licht weliswaar en op de overloop, bij de trap naar de beneden een stapelbed, waar Sarah neergepoot werd. In de living beneden konden twee banken omgevormd worden tot een dubbel bed en hadden we een aparte eethoek, badkamer en keukentje. Wij kregen de eerste helft van de week de slaapkamer boven, Bart en Evelyne de tweede helft, wel zo eerlijk.

De eerste minuten op de latten voelden zoals steeds een beetje onwennig aan, maar al gauw hadden we de schwung weer te pakken. Het weer en de sneeuw waren niet echt ideaal maar er kon prima geskied te worden. Bart kon na een dag of twee en veel blauwe plekken later al met de rest mee  skiën wat natuurlijk wel zo gezellig was. Het was best een mooi, uitgebreid skigebied en gelukkig ook aardig hoog zodat we langer van de sneeuw konden genieten. Halverwege de week viel er wel wat verse sneeuw bij, wat goed uitkwam want we waren toch al aardig op ijs aan het skiën en zeker voor degene onder ons die nog wel eens onderuit gingen, was dit niet echt aangenaam. Bart kreeg die week overigens flink de smaak te pakken van het skiën.

’s Avonds ontpopten Bart en ik ons een paar keer tot de chef des huizes en werd er, zoals vroeger op kot, nog eens lekker gekokkereld. Een keer fonduen was natuurlijk ook niet te vermijden, het hoort er zo’n beetje bij op skivakanties.

De week vloog werkelijk voorbij, maar niet voordat Sarah kans had gezien ons te verbazen door een parachutesprong te maken op ski’s, je moet het lef maar hebben. Eén dagje hebben Astrid en ik haar zus Barbara opgezocht, die in het nabijgelegen Val Thorens aan het skiën was. Onze laatste dag, nota bene die met het mooiste weer, veranderde al snel in een minder prettig avontuur, aangezien Barbara haar staartbeen gekneusd had en niet eens meer in de bus kon zitten. We zijn haar dan maar op gaan halen en hebben haar liggend op de achterbank naar België vervoerd. De rit naar huis verliep verder voorspoedig en zo hadden we alweer een leuk weekje skiën met vrienden achter de rug.