Een wandeling langs de Somme

Continent:	Europa
Land:	Frankrijk
Route:	Antwerpen – Ailly-sur-Noye – Amiens – St-Valery-sur-Somme – Antwerpen
Afgelegde afstand:	700 km
Datum vertrek:	30 oktober 2004
Datum aankomst:	1 november 2004
Aantal dagen:	3

                     

Het was nodig dat we er weer eens tussenuit konden! Na een niet zo succesvolle trip naar de Voerstreek besloten we toch nog een keer een artikel uit het blad Genieten te geloven en pakten we onze koffers voor een verlengd weekend wandelen in de Sommevallei.

Na een kleine vier uur rijden, bevonden we ons in Ailly-sur-Noye maar het adres wat we hadden gekregen kende de routeplanner niet. Dus gingen we de plaatstelijke bevolking maar eens lastig vallen. Gelukkig konden zij ons zo vertellen waar we moesten zijn. Helaas kon de blaas van Astrid die paar minuten niet meer wachten en dus besloten we in het enige cafeetje wat open was een koffietje te drinken. Toen we binnen stapten wisten we meteen dat dit geen goed idee was, maar Astrid's blaas was niet te overtuigen. Aan de toog hingen een stuk of zeven kerels aardig bezopen (het was een uur of één) ons aan te gapen. Met de moed der wanhoop bestelde ik dan maar twee café crème. We hadden namelijk in Parijs geleerd geen café au lait te bestellen, maar café crème. Wat naar ons gevoel precies hetzelfde was maar elke Parijzenaar zou je toch verbeteren mocht je een au lait bestellen. Groot was dan ook mijn verbazing toen de uitbater twee kopjes koffie voor onze neus zette en met een spuitbus room met schimmel aan het tuutje twee torentjes in onze koffie blies. Nadat we dit ondrinkbare vocht zo goed en zo kwaad als het ging binnen hadden gegoten, vertrokken we richting ons adresje.

De eerste blik op wat ons onderkomen zou worden voor de komende dagen vervulde ons met ohh-gevoel. Wat een charme. Een prachtige oude watermolen geheel gerestaureerd lag daar in de zon te baden. Toen we voor het huis parkeerde vervloog onze hoop echter al gauw. Wat bleek; door een "e-mailprobleempje" was er een dubbele boeking gemaakt. Vreemd genoeg was er niks fout gegaan met de e-mailberichtjes die ik van te voren met de eigenares had uitgewisseld, maar kom. Ze zouden ons onderbrengen in een andere kamer honderd meter verderop. Waar is de charme was het enige wat we konden bedenken bij de aanblik van de net gebouwde bungalow. Nu ja we zouden het er mee moeten doen en de eigenaars probeerden het goed te maken met vriendelijkheid. 

Bij een apperitiefje vertelde de man des huizes ons dat ze een jaar of vier geleden dit idyllische plekje gevonden hadden en er eigenlijk sindsdien aan het werken waren. De woning en bijgebouwde loods opgetrokken uit oude materialen was sinds een paar maanden af, maar nu waren ze een manege aan het bouwen die weldra ook de eerste klanten wou kunnen ontvangen. Toch waren ze van plan om binnenkort een paar jaar naar Amerika te trekken met hun kinderen en dus stond alles al weer te koop. We kregen nog een rondleiding door het huis waarbij we tot onze verbazing moesten vaststellen dat de mooie plaatjes die we in de Genieten gezien hadden afkomstig waren van de privévertrekken van de eigenaars. Weer een keer bedot!

We besloten te gaan doen waar we voor gekomen waren; wandelen. Na een summier schetsje wisten we hoe we een wandeling van ongeveer een uur konden maken. Natuurlijk kwamen we na een half uur aan het einde van de weg, midden in de velden. Terugkeren dan maar en een afslag eerder naar links gaan. Het was wel een prachtige omgeving, met uitgestrekte velden en vele groene haagjes en zelfs een kluchtje patrijzen. Onze toch werd enigszins verstoord door een groepje jagers wat er flink op los knalde. Na twee uur kwamen we terug bij onze slaapplaats en besloten we om naar Amiens te rijden want hier in de buurt bleken niet echt leuke restaurantjes te zijn. Erg vonden we dat niet want Amiens is een erg mooie stad en de kathedraal moet je toch een keer gezien hebben. bovendien lag slechts op een twintig minuutjes rijden van Ailly-sur-Noye. Na een beetje de toerist uitgehangen te hebben, deden we ons tegoed aan een onfatsoenlijke portie ganzeleverbereidingen waar op zijn minst vier ganzen voor hadden moeten sneuvelen. Voldaan kropen we onder de lakens om tot zes uur 's ochtends geen oog dicht te doen vanwege het feestje dat beneden gehouden werd.

Pisnijdig verschenen we 's morgens op het ontbijt. Het rijkelijke ontbijt en de gezellige babbel met de andere gasten die ook allemaal in het Genieten-verhaal getrapt waren, milderden onze gevoelens een beetje. Desondanks deden we ons beklag en spraken we af dat dit bij de afrekening gecompenseerd zou worden. Vervolgens vertrokken we naar St-Valery-sur-Somme, wat een leuk badplaatsje moest zijn. Helaas zat het weer niet echt mee. Bewolkt en winderig weer stond niet op ons verlanglijstje. Na een flinke wandeling op zoek naar het strand kwamen we er achter dat we de verkeerde kant op gingen. Hoe krijgen we het toch iedere keer voor elkaar? Aangekomen op ons vertrekpunt besloten we dan maar eerst te lunchen voordat we verder zouden gaan. Maar door de drukten en de beperkte logica van de Fransen bleken bijna alle restaurants vol te zitten of geen mensen meer binnen te laten omdat het eten op was! Wie heeft daar nou al ooit van gehoord?! Na een half uur zoeken en smeken konden we nog wat krijgen in een pannenkoekenhuisje. Dat smaakte best en daarna konden we onze weg weer vervolgen. Uiteindelijk kwamen we bij het strand aan enkel om te moeten besluiten dat het kleine stukje nat zand voor ons de wandeling niet waard was geweest.

     Op de terugweg stopten we in Abbeville om een hapje te eten, maar er bleken alleen erg ongezellige tentjes open te zijn. Ondertussen gaven onze benen het ook op van het vele wandelen en besloten we terug naar Amiens te gaan waar we in ieder geval een paar leuke restaurantjes wisten. Uiteindelijk werd het nog best gezellig buiten op dat verwarmd terrasje. De oude man aan het tafeltje naast ons bezorgde ons nog een proestbui door zijn vrouw net iets te hard te vertellen dat ze toch wel een hele dikke snor had. Om zich meteen daarna te verexcuseren en te zeggen dat het aan de lichtinval moest liggen. Hilarisch gewoon.

Na een nachtje redelijk slapen besloten we nog een keer een flinke wandeling te maken. De jagers waren er ook weer en schenen plezier te hebben in het knallen op zich want we zagen ze meer lucht raken dan wat anders. Bovendien moest werkelijk alles er aan geloven, tot en met de merels aan toe. Amateurs! Het kluchtje patrijzen had de dans gelukkig ontsprongen, want die zagen we een uurtje later aan de andere kant van de vallei weer vliegen.

Na terugkomst probeerden we nog snel even af te rekenen en verslikten we ons bijna toen de eigenaars een korting van 10 euro voorstelden. Uiteindelijk ging er 30 euro van de prijs, maar waren wij toch de verliezers. Op weg naar huis konden we enkel maar bedenken dat dit weer niet het uitrustweekend was geweest waarop we zo onze zinnen gezet hadden.