De Fontenay Gazette - Deel 11

Vorige Home Omhoog Volgende

Amis,

‘t Is weer veel te lang geleden! Wat we de laatste weken zoal gedaan hebben? Eerst zijn we een weekje gaan skiën in het schone Zwitserland met heel de puijenfamilie. Leuk appartementje, gezellige restaurantjes, en wat een stilte (nou ja de natuur was stil, Guus z’n familie daarentegen)! Ik heb mijn portie vallen ook weer eens gehad. De eerste dag besloot een iets te enthousiaste skiër mij als stopplaats te gebruiken, de volgende dag besloot ik de trap naar beneden te donderen. Buiten een flinke bult, een nu nog blauw achterwerk niks aan de hand. ‘t Was zalig om weg van telefoons, e-mails en werkjes te zijn. Terug gekomen in Parijs was het de hoogste tijd mijn thesis het steeds weer uitgestelde startsein te geven. Deze week, was het NRJ-week, een radiozender. We moesten een reclamespotje in elkaar steken en uitbeelden voor de klas. Ik was het roze hartje dat gedurende een minuut boem boem boem moest roepen, had ik me even mega de slappe lach, geen boem dus op het podium.  Binnenkort heb ik een interview bij Senioragency, en ook bij Proctor mag ik de testen gaan afleggen, alsook van Unilever verwacht ik een positief antwoord. Dus er komt schot in de zaak. Dit weekend een echt Limburgs feestje gehad, waarover Guus persé wil schrijven…dus tot binnenkort,

Astrid

Nou zo veel valt er over dat Limburgs feestje (25-jaar bestaan van De Trompetter, het meest gelezen huis-aan-huisblad van Nederland) nu ook weer niet te vertellen, buiten dat het wel half carnaval leek. Continu muziek in Polonaisestijl en een gezuip en geouwehoer daar waren we de dag daarna nog niet goed van. Overigens was dit mijn eerste kater sinds onze verhuis naar Frankrijk. Wat wij in godsnaam op zo’n Limburgs feestje kwamen doen? Noem het sociale verplichtingen. Overigens werd het feest gegeven in een zaal die naast een grote theaterzaal ligt. Daar was die avond net een voorstelling van Hans Klok, zeg maar de Nederlandse wannabe David Copperfield, die deze keer zijn assistente niet in de fik zette (vorige assistente had tijdens een mislukte act brandwonden over haar hele lijf opgelopen) Komen er toch een paar gasten uit die zaal aan ons vragen of we ons feestje niet een beetje zachter konden doen. Dit geeft een beetje een idee van het soort feestje waar we het over hebben.

Maar we hebben al weer zo lang niet geschreven dat er echt nog wel andere dingen te vertellen zijn, te beginnen met die skivakantie. Het begon al met de reis naar Davos. Astrid en ik vertrokken vanuit Parijs en de rest vertrok vanuit Poppel. Daar ze thuis net zo’n fraai gps-navigatiesysteem hadden aangeschaft, hadden wij verwacht dat ze wel eerder ter plaatse zouden verschijnen, maar blijkbaar liep de volgens de computer kortste weg langs alle mogelijke denkbare files. Een beetje leedvermaak? Ikke wel. Daar aangekomen hebben ze nog een uur voor een gesloten deur gestaan terwijl Astrid en ik voor de TV lagen omdat het blijkbaar niet duidelijk was overgekomen dat ik de sleutel terug onder de mat zou leggen. Kort samengevat, de spanning was om te snijden. Gelukkig hebben we er daarna nog een gezellige week van gemaakt, waarbij de fondueavond en de hilarische ‘buiten de piste’ afdaling met mijn oom en tante toppunten waren.

Ook hebben we in de tussentijd nog wat mensen op bezoek gehad en dat was elke keer ook weer heel gezellig. Nog maar eens de tuinen van Versailles gedaan, maar toch weer ontdekt dat we er nog maar een fractie van gezien hebben. Het blijft elke keer weer de moeite. ’s Avonds ook weer lekker gegeten en er achter gekomen dat het Quartier Latin, de oude Parijse studentenbuurt, erg veel leuke straatjes, restaurantjes en natuurlijk cafeetjes herbergt.

Verder hebben we het ook erg druk gehad met onze zoektocht naar werk en stage. Toch ziet het er al iets minder somber uit dan een maandje geleden. We hebben allebei al een paar interviews mogen doen en dat geeft ons weer goede moed. Een concreet aanbod hebben we echter nog niet maar de vrees dat we vroegtijdig dit semi-ontwikkeld land moeten verlaten wordt met de dag kleiner.

Nou dat was ie weer, tot een volgende keer.

Guus

 

Vorige Home Omhoog Volgende