De Fontenay Gazette - Deel 3

Hier is ’t ie weer, vers van de pers, jullie wekelijkse portie geouwehoer uit Fontenay-aux-Roses. Deze week heb ik eens extra veel tijd met Astrid door kunnen brengen. Nou zul je denken, dat is mooi! Nou, … ja en nee. Onder normale omstandigheden zou dit inderdaad fantastisch zijn ware het niet dat die arme schat van mij de helft van de week is thuis moeten blijven vanwege een zwaar geval van buikgriep, of iets wat daar voor door moest gaan. Naast mijn gebruikelijke routine als huisman heb ik me deze week dus ook kunnen ontpoppen tot een ‘volwaardig’ verpleger. Met als dank dat ik gisteren dus zelf ziek in bed lag! Gelukkig is Astrid al weer aan de beterende hand dus kon ik gisteren genieten van de goede zorgen van mijn verpleegstertje … maar ik dwaal af.

Kortom, deze week weer geen kans gehad om Parijs te verkennen wat toch wel erg jammer is. Vandaag voelen we ons alle twee iets beter, maar nog niet fit genoeg om een dag in de grote stad rond te dolen. Daarom vertrekken we vanmiddag voor een wandeling met picknick naar de tuinen van het paleis van Versailles. Geef toe, het kon erger.

Wat hebben we dan deze week wel nog gedaan… gewinkeld! Laat ik nou net daar een gruwelijke hekel aan hebben. Maar ik kon er niet onderuit want ik had echt een nieuwe broek nodig. Nee, niet omdat ik er weer eens uitgegroeid was (in tegendeel, ik ben op die maand in Parijs al 4,3 kilo kwijtgespeeld, … must be my cooking), maar omdat mijn broeken gewoon enigszins versleten waren. Dus wij naar een grote shopping mall en de ene winkel na de andere in. Zelfs na mijn, toegegeven procentueel niet echt veel voorstellende, gewichtsafname blijkt het toch niet zo eenvoudig om in La France iets in mijn maat te vinden, vooral omdat de maten hier van winkel tot winkel verschillen. Resultaat van een uur of vier winkelen; een sjaal voor Astrid en een illusie minder voor mij!

Wat ik jullie zeker niet wil onthouden is onze wekelijkse rubriek: ‘knap staaltje Frans chauvinisme’. Deze week wilde ik het even hebben over een fantastisch nieuw medium, wat ook in een wat minder beschaafd land als Frankrijk aan het doorbreken is. De DVD. Mooi spul en ze beginnen hier echt met zeer verleidelijke promoties te gooien. Zo kun je bij de Auchan (hele grote winkel met van alles en nog wat) nu een breedbeeld-TV en een DVD speler kopen voor net geen 30.000 BEF(!!!). Nee geen nul te weinig. Enige catch is dat het merk Brandt behoort tot het Moulinex concern (is zo goed als failliet) en dus moet je je bij die 2 jaar garantie niet al te veel voorstellen. Geïnteresseerden??? Maar goed, ik dwaal weer af. Hoe werkt een DVD in België? Je kunt er altijd een keuze maken uit een stuk of 5 talen, alsook een stuk of 10 ondertitelingen. Je zou dus denken dat dit voor de Franse markt ook wel goed zou zijn, want God knows dat die Fransen wat taaleducatie kunnen gebruiken. Blijkbaar heeft iemand hier beslist dat dit toch te veel gevraagd was van de gemiddelde Franse TV-kijker en dus hebben ze het volgende bedacht. 99% van de DVD’s die je hier in de videotheek kunt huren worden speciaal voor de Franse Markt gemaakt. Dit wel zeggen dat je kunt kiezen uit een film waarop alleen een gedubde versie van het origineel te vinden is (zelfs de originele titel is vaak nergens te vinden) of, als je geluk hebt, kun je kiezen voor een DVD met een Franse versie én een originele versie met Franse ondertiteling. Bij deze laatste is het overigens volstrekt onmogelijk om de ondertiteling uit te schakelen! Is ’t ie niet te gek voor woorden?!

Maar goed ik had beloofd dat Astrid ook nog een stukje mocht schrijven voor deze editie, dus de rest houden jullie nog van me tegoed.

Groetjes Guus

Bonjour à tous, 

Guus heeft precies echt wel zin om een roman te schrijven. Bon, hoewel het niet echt fijn was om ziek te zijn, was het toch nog leuk om eens rustig thuis te kunnen blijven en eens een paar uurtjes per nacht extra te kunnen slapen in plaats van te weinig. Vanaf maandag kan ik er weer stevig tegenaan; ik heb volgende week 4 presentaties en 2 rapporten in te dienen dus dat houdt me wel bezig. Teamwork dat moeten ze hier echt nog leren. Elke keer komt iedereen met een volledige presentie in PowerPoint af en is het een kwestie van discussiëren - welke presentatie is het beste - in plaats van gewoon eerst even samen te komen om tot een akkoord te komen en vervolgens het werk te verdelen. Nou ik heb in ieder geval al met iemand gewerkt wat echt niet voor herhaling vatbaar is. Een vreselijke irritante kerel die het echt altijd beter weet. Dan gingen we samen zijn oplossing overlopen - de mijne wou die niet lezen - en bespreken. Daar stonden dus kemels in van hier tot in Tokio. Discussiëren tot in de vroege uurtjes om hem dan uiteindelijk overtuigd te krijgen dat het echt wel verkeerd was wat die had opgeschreven. We verbeterden samen de presentatie, er restte enkel nog het afprinten. Wou hij graag doen, hij had pas een nieuwe printer. Tot mijn verbazing kijk ik de volgende dag - net voor het afgeven van het rapport - nog snel het stukje na dat ik de volgende 5 minuten zou gaan presenteren en wat blijkt? Hij heeft heel het rapport terug herschreven en overal zijn oorspronkelijke ideeën in verwerkt, alsook heel de PowerPoint presentatie veranderd. Al chance dat we dat uiteindelijk niet hebben moeten presenteren. Was ie nog verbaasd ook dat ik de volgende case niet meer met hem wilde behandelen. Bij de rest van de groep zitten wel een paar toffe mensen. Ik ben er eigenlijk van verschoten hoeveel mensen me opgebeld hebben om te vragen of alles in orde was, of ze iets konden doen en om me beterschap te wensen. Het Frans lukt ook al wat beter, ik heb nu regelmatig les zonder dat ik besef dat het Frans is. Alleen die improvisatiepresentaties vind ik maar niets. Zo plots naar voren worden geroepen om even de essentie van de les te herhalen of een voorbeeld te verzinnen waarop je de net geziene theorie kan toepassen geeft me toch nog het koud zweet. Volgende week heb ik een grote presentatie-oefening voor 400 mensen, je moet een hele korte presentatie maken en die moet je blijven herhalen tot je het helemaal doet zoals het moet. Lachen, in het publiek kijken, anekdotes vertellen oelalah dat wordt nog wat. Het gaat hier ook allemaal wat langer duren dan verwacht: in theorie moeten we een stage doen van 4 maanden maar blijkbaar is de standaardduur van een stage hier 6 maanden. En er moet ook weer een thesis geschreven worden, mensen met ideeën…  Bisous Astrid