Een vierdaagse in de Alentejo
Continent: Europa Land: Portugal Route: Antwerpen - Lissabon - Coimbra - Ferreira - Evora - Ferreira - Antwerpen Afgelegde afstand: 5000 km Datum vertrek: 04/05/2003 Datum aankomst: 07/05/2003 Aantal dagen: 4
Schoonouders die 30 jaar getrouwd zijn en voor de gelegenheid op een vierdaagse Portugal trakteren, geef toe, het kon slechter. Na het inchecken in Zaventem bij Virgin, de enige balie met een file op dit onmetelijk vroege uur, nemen we plaats voor een korte vlucht. We maken er niet veel bewust van mee want we vallen direct in slaap omdat het trouwfeest van Bart en Evelyne nog in onze kleren zit.
In Lissabon rijden we met een taxi tot aan het complex voor de wereldtentoonstelling en moeten prompt het dubbele betalen van wat de teller aangeeft omdat de chauffeur onze valiezen zelf uit de wagen getild heeft! We stappen het gigantische complex binnen en zijn verbaasd over de moderne architectuur en de charmante winkeltjes. Na heel wat koffietjes ontmoeten we Daan en Elke om richting Coimbra te vertrekken. Daan, die vroeger altijd zo traag reed, scheurt hier over de snelweg en blijkt helemaal aangepast aan het Portugese leven.
We slapen vannacht in een prachtige haciënda, hier quinta genoemd. Prachtig is eigenlijk niet het goede woord, want we staan voor een groot oud herenhuis dat enkel aan charme heeft gewonnen door de jaren, te midden van een eeuwenoude tropische tuin. We worden als vorsten behandeld en krijgen de suites toegewezen, kamers groter dan ons appartementje in Parijs. We frissen ons wat op en Guus probeert de verluchting van de badkamer aan te zetten. Het koordje waar hij wel vijf keer aan trekt is echter een alarm. We kunnen de toegesnelde bediening gelukkig snel overtuigen dat het om een misverstand gaat.
We genieten er echt van; boekje lezen op het terras, een
fris pintje, goed gezelschap en een mooie blauwe lucht, die ons na een tijdje
echter in de steek laat. We besluiten een wandeling door de tuin te maken en
herbeleven de anekdote die we net gelezen hebben over een verliefd koppel dat
niet samen kon zijn maar hier in deze broeierige tuin elkaar stiekem ontmoette.
Wat een prachtige tuin zeg! ’s Avonds maken we ons klaar voor een flink
feestmaal en worden we niet teleurgesteld.
Na een stevig ontbijt rijden we naar Coimbra, een oud universiteitsstadje dat op een heuvel gebouwd is. We stappen naar boven, afgewisseld door de goeddoende koffiepauzes om uiteindelijk via een paar middeleeuwse steegjes de universiteit te bereiken, waar we een prachtig uitzicht hebben over de streek. Er is blijkbaar net een studentenweek aan de gang en we komen dan ook overal groepjes studenten tegen die een soort mini codex met liedjes en gedichtjes verkopen om de kas van hun vereniging te spijzen. De Portugese student kent blijkbaar de cantus en weet dus van feesten. Die nacht zullen we daar ook zelf ongewild getuige van zijn als het concert een paar honderd meter verder maar niet aan een einde komt.
Dan vertrekken we naar de boerderij, die werkelijk in de middle of nowhere lijkt te liggen. Maar wat is het er mooi. Allemaal velden vol zonnebloemen en kurkeiken en een geweldig overheersende stilte die af en toe door het loeien van koeien onderbroken wordt. Het moet echt anders zijn om hier te leven, weg van alle drukte en verkeer. We lunchen in het huis van Daan en Elke en maken een rondleiding op de boerderij. Groot! Schattige kalfjes! En wat een stank! ‘s Avonds gaan we in het dichtstbijzijnde restaurantje eten en krijgen we super lekkere ham als voorgerecht! De Portugese keuken bevalt ons prima, veel grill- en stoofgerechten.
We slapen in een apart huisje en moeten de volgende dag op avontuurlijke wijze over een riviertje springen om weer bij Daan en Elke te geraken. Dat lukt de een al beter dan de ander. Guus en ik vertrekken richting Evora. Onderweg komen we langs een gigantisch stuwmeer en we stoppen er even om te genieten van al dat moois. Evora blijkt een hele oude stad en verrast ons met z’n kleine steegjes, schattige winkeltjes en prachtige kerken. We doen ook nog een museum aan maar de binnentuin is eigenlijk meer de moeite waard dan het museum zelf.
We besluiten daarna een grote pint te pakken, wat in Portugal, of in ieder geval voor toeristen, een literglas blijkt te zijn. Wisten wij veel! Aangezien de lunch wat langer duurt dan gepland, moeten we ons uiteindelijk nog haasten om op tijd terug op de boerderij te zijn, waar we met de ouders van Guus richting Lissabon vertrekken om onze terugvlucht aan te vangen.
Vier dagen is kort, maar toch kregen we een paar hele mooie indrukken van Portugal en gaan we vast en zeker nog eens terug! En dank aan de mama en papa van Guus…wanneer zijn jullie 35 jaar getrouwd?
